We vonden elkaar rond de ruisende rokken van juffrouw Geertje, onze kleuterjuf. Sindsdien zijn we onafscheidelijk, al bijna twintig jaar. Naar school gaan doen we allang niet meer. Rond mijn twaalfde vond mijn vader het welletjes. Hij had een paar sterke handen nodig op de boerderij. Ook Joep en Gijs werden aan het werk gezet. Joep op de kwekerij en Gijs op het melkveebedrijf van zijn pa en moe. We werken hard. Nog steeds. Maar we maken ook hard plezier en anders dan onze ouders hebben we nog nooit een leuke avond voorbij laten gaan. Dan maar in het gezelschap van een kater uit de veren.

Die advertentie in de krant was een beetje voor de lol. Toch zat er ook een belangrijke gedachte achter. Geboren en getogen in dit boerendorp heeft veel voordelen, maar ook één groot nadeel.
De meidjes kennen we inmiddels wel zo’n beetje en geen van de boerendochters heeft ons genoeg weten te bekoren.

Gijs verzucht weleens wanhopig; ‘Zo komen we nooit aan een vrouw!’

Dan lachen we hard en nemen nog een borrel want stiekem willen we ook geen vrouw. Misschien ooit, als onze vaders onder de zoden liggen en we hun plaats in kunnen nemen aan het hoofd van het bedrijf en de keukentafel. Tot die tijd mogen we graag proeven van de verschillende smaken onder het vrouwelijk schoon.

Maar, zoals gezegd; hier in het dorp zijn we wel een beetje uitgeproefd.

Helaas waren de reacties op onze advertentie niet overweldigend. Een handvol brieven, meestal zonder portret. We hadden ons er al bij neergelegd dat we, zoals elk jaar, gedrieen naar de kermis zouden togen en misschien zelfs weer zouden eindigen aan de boezem van een van onze eerdere meidjes. Want, jong en viriel als we zijn, ons bloed kookt en dat moet, zeker na een kermisavond geblust worden door de zachte handen van, dan maar een bekende, boerendochter.

De dag voor de kermis ontvingen we nog een brief mét foto en die kwam binnen als een mokerslag!

“Dag aardige Heren,

Wij zijn Aafke, Juul en Noor.
Zusjes
Mollig en zeker lief
Net?

Misschien

Wij wachten bij het kruispunt

Pikken jullie ons op?”

Eerlijk? Het was vooral de foto. Drie heerlijke, blozende meiden met ferme rondingen in luchtige zomerjurkjes. Een drieling! Onze fantasie sloeg meteen op hol. Natuurlijk pikte wij ze op. In de oude melkwagen van Gijs.

En potverdrie. Ook in levende lijve waren de dames heerlijk. Donkerblonde krullen, sproeten en felblauwe ogen. En hun lach … Ondeugend, speels en plagerig. Een lust voor oog en oren. En voor ons bloed, dat vooral.

Ze kletsten en giechelden zoals meiden kunnen doen en wij lieten ze, op slag verliefd. Pogingen om ze uit elkaar te houden, gaven we al snel op. We noemden ze ‘de meisjes’ en daar reageerden ze alledrie prompt op, dus lieten we het zo.

Natuurlijk troonden de meisjes ons op de kermis meteen mee naar de botsauto’s, waar we, ieder met een mollig meidje aan onze zijde, ons reactievermogen konden testen.

Eerlijk gezegd kan ik me daar niet heel veel van herinneren en mijn autootje werd dan ook genadeloos geramd en klemgereden. Mijn aandacht was bij het omhoog gekropen rokje van mijn bijrijdster. Schaamteloos gaf zij een klein stukje van haar dijbeen bloot en daarmee ook het bovenste randje van haar doorschijnende kousen. Het was een heerlijk uitzicht en toen ik heel even naar Joep en Gijs zocht, zag ik dat ook zij door al die heerlijkheid werden afgeleid.

En de meisjes bleven maar lachen.

Na de botsauto’s trokken ze ons mee naar de carrousel. Nu ben ik best wel wat gewend, maar toen mijn meisje met een sierlijk hupje op een van de houten paarden ging zitten, verschoot mijn gezicht toch wel een beetje van kleur. Haar rokje wipte omhoog en gaf heel kort het geheim dat eronder lag, prijs. Heerlijke, roomwitte billen en, als ik me niet vergiste, ook een sappig, naakt gleufje.

Ik ging op het paard achter haar zitten, in de hoop dat haar rokje nog eens op zou waaien, maar helaas. Toch liet het beeld van die ronde billen en dat pruimpje me niet meer los.

We gaven de meisjes geld voor het blikken gooien en terwijl we toekeken hoe zij, hoe is het mogelijk, geen blik wisten te raken fluisterde ik mijn vrienden toe wat ik had gezien.

Joep knikte. ‘Dus toch! Ik dacht al dat er iets mis was met mijn ogen.’

Eensgezind trakteerden we ze op een ritje in de zweefmolen waar we werden onthaald op nog meer van dat lekkers. Opwaaiende rokjes, kousen en gordeltjes en drie ontegenzeggelijk, blote grotjes.

Naast me hoorde ik Gijs zachtjes kreunen en ik vermoedde dat ook bij hem de ruimte in zijn broek iets aan de krappe kant geraakte.

Blozend en giechelend kwamen de meisjes bij ons terug. Ze staken hun armen door die van ons en een van de drie, ik weet niet wie, zei; ‘En nu willen we iets lekkers.’

Het werden drie suikerspinnen en drie knotsen van zuurstokken die we voor ze vast mochten houden terwijl ze met hun sierlijke vingertjes roze wolkjes in hun mond staken. Op hun tong zag ik de kleur veranderen van zacht, naar donker en ik herinner me nog goed dat mijn keel kurkdroog werd. Helemaal toen ze alledrie ook nog eens uitgebreid en zonder gene het plakkerige goedje van hun vingers begonnen te likken en ons daarbij veelbetekenend aankeken.

De beelden in mijn hoofd gingen met me aan de haal en onbewust gleed mijn vuist heen en weer over de zuurstok in de zak van mijn jas.

Godallemachtig. Wat een heerlijke meidjes.

In het reuzenrad gingen ze tegenover ons zitten en toen het rad zich schokkerig in beweging zette, staken ze hun handen uit voor de zuurstokken die we hadden gekocht. Het showtje dat we toen kregen te zien, maakte dat mijn hoofd haast ontplofte.

Het was alsof ze het hadden afgesproken en misschien is dat ook wel zo, wie zal het zeggen.

Het papiertje werd met stevige bewegingen van het snoepgoed afgerold en tegelijk staken ze de zoete lekkernij tussen hun lippen. Op en neer. Glijdend, zuigend en likkend, zonder onze ogen los te laten.
Het bloed gonsde in mijn oren en mijn ademhaling ging razendsnel toen ik me voorstelde dat niet de zuurstok, maar mijn op springen staan lul, tussen die heerlijke lippen verdween.

Joep fluisterde schor. ‘Goddomme, nu wil ik neuken ook.’

De meisjes giechelde, gaven ons de zuurstokken terug en draaiden zich om, met hun knieën op het bankje en hun billen omhoog. Het bakje schommelde wild heen en weer en van beneden werd geroepen dat we stil moesten blijven zitten. Ik hoorde het wel, maar het drong niet echt tot me door.
Wat wel tot me doordrong waren die drie meidjes en de naakte lekkernij onder de rokjes.
Over hun schouders keken ze ons aan en de middelste zei, een beetje hijgend.

‘Gebruik de stokken …’

Voor goed en wel tot me doordrong wat ze van ons vroegen, had Gijs de daad al bij het woord gevoegd. Hij nam de zuurstok van zijn meisje en duwde hem langzaam in haar glinsterende poesje. Ze wiebelde met haar billen.

‘Dieper …’

Het rad bewoog zich schokkend verder naar boven en ook Joep stak de stok in een nat kutje. Ja, en toen verdween mijn aarzeling als sneeuw voor de zon. Mijn meidje likte langs haar lippen en duwde haar billen nog iets verder omhoog toen ik de zuurstok ook bij haar naar binnen liet glijden.
Langzaam, dan weer sneller, aangemoedigd door haar hese kreetjes. Stil hing ons bakje bovenin het reuzenrad en we neukten de drieling met het kleurige suikergoed, net zolang tot de suikerlaag een beetje begon te smelten. Het uitzicht was adembenemend.

Toen het rad zich weer in beweging zette, riep de middelste dat we moesten stoppen. Kleverig sap glansde tussen de dijen en de zuurstokken waren door de hitte van de kutjes een beetje geslonken.

Mijn meisje keek me aan. ‘En nu likken.’

Ik likte zoals ik nog nooit eerder had gedaan. Haar geile sap had zich vermengd met de smaak van het suikergoed en ik wist niet of ik nu haar, of die zuurstok proefde, maar dat kon me niet schelen. Ik vond het heerlijk en aan de geluiden om me heen maakte ik op dat ook mijn vrienden zich overgaven aan deze geweldige traktatie.

We aten tot we wel moesten stoppen, maar ik had nog wel uren door kunnen gaan. Met elke haal van mijn tong ontdekte ik weer een nieuwe plooi of smaak. Struikelend verlieten we het bakje van het reuzenrad en verhit gingen we op zoek naar een afgelegen plekje waar ik eindelijk mijn lul in een van de gezwollen kutjes mocht duwen. Met drie stoten was het al gebeurd, maar ik overdrijf niet als ik zeg dat ik nog nooit eerder zo vreselijk hard ben klaargekomen.

We zien de meisjes nu regelmatig en altijd hebben ze een zeer aangename verrassing voor ons in petto. Ik kan ze nog steeds niet goed uit elkaar houden.

Volgens mij heeft Aafke een kleine moedervlek op haar linkerbil en ik denk dat de tepels van Noor iets groter zijn dan die van haar zusjes. Zeker weten doe ik het echter niet. Het maakt ook niet zo heel veel uit. Alledrie zijn ze even heerlijk.


Geschreven voor ‘Een oude advertentie’ van Pittig Proza en Erotica Fest