Liggend
op mijn rug
voel ik
vloeibare, hete
lavastroompjes
op mijn huid
langs mijn borsten
tussen mijn benen
een grillig landschap
van langzaam
stollende was Lees verder
Liggend
op mijn rug
voel ik
vloeibare, hete
lavastroompjes
op mijn huid
langs mijn borsten
tussen mijn benen
een grillig landschap
van langzaam
stollende was Lees verder
Het treinstel is nagenoeg leeg, maar zij zit er. Ik herken haar van de foto’s op Facebook, zelfs nu ze een mondkapje draagt. Haar bruine haar met de lichte slag. Haar bril met het donkere montuur. Het zijn altijd leuke foto’s. Ze is vrolijk en lacht, alleen of met anderen. Soms een wijntje in haar hand. Gezelligheid kent geen tijd. Niemand deelt zijn of haar pijn en verdriet op social media. De meeste mensen niet in ieder geval. Nu toont haar voorhoofd een diepe frons. Ze kijkt op haar telefoon, wachtend op een bericht van mij en zich waarschijnlijk afvragend waarom ze ja heeft gezegd. Ik vraag me dit ook af. Ze kent mij niet, maar ik ken haar wel. Een beetje. Vooral van horen zeggen. Lees verder
Een meisje. Een lief jong meisje. Net zo jong als ik toen was en we waren nieuwsgierig, wild en experimenteel. Vrouwen zijn warm en zacht, in ieder geval aan de buitenkant. Lees verder
Even na zessen ruimt ze op. Ze maakt het kleine keukentje achterin de winkel schoon en pakt de dozen die ze van huis heeft meegenomen uit. Kleine vaasjes, twee porseleinen poppen en een aantal nieuwe jurken. Haar voorraad gaat altijd sneller in de decembermaand.
Neuriënd verandert ze de outfit van haar paspop. Ze vindt het prettig om in de stilte bezig te zijn. Haar gedachten waaien dan alle kanten op en ze komt vaak op de leukste ideeën. Lees verder
De bel die boven de deur van de salon hangt rinkelt en valt stil, net als alle andere geluiden. De zware, maar zo bekende geur van sandelhout en jasmijn prikkelt zijn reukorgaan en hij knijpt met zijn ogen om te voorkomen dat hij niest. Heel even is het of hij de ingehouden adem van de vrouwen achterin de salon kan horen, dan wordt de stilte doorbroken door de schelle stem van zijn moeder. Lees verder
Handen rond mijn hals
ik adem je in
Hoofd leeg
vol van jou
Jouw geluiden
dierlijk onbeheerst
In mij
dieper, diepst
Ik adem je uit Lees verder
Eva zit naakt op het grote hotelbed. Haar ogen zijn dronken van opwinding en haar mond staat een beetje open. Afwezig speelt ze met haar borsten. Leon ruikt haar pure, aardse geur en balt zijn vuisten. Scherp dringen zijn nagels in zijn huid, helderrood bloed welt op in de halve maantjes die achterblijven. Gespannen laat hij zich in de brede fauteuil zakken. Hij knikt haast onmerkbaar. Lees verder
Arthur loopt om het bed heen. Hij checkt de bevestiging rond de metalen bollen. Het zit stevig. Niet te stevig. Ze zal zich geen pijn doen, maar ze kan geen kant op. Ze tilt haar hoofd op als hij weer naar de andere kant van het bed loopt. De spieren in haar schouders bewegen onder haar huid. Lees verder
© 2021 Vlammende verzinsels
Thema gemaakt door Anders Noren — Boven ↑
Wat zeggen anderen …