Door alle maatregelen rond het voorkomen van de verspreiding van het coronavirus ben ik helaas genoodzaakt de bijeenkomst van maart te cancelen. Wees echter niet getreurd, deze zal namelijk voor nu verplaatst worden naar 23 mei. Dit zal niet op locatie zijn, maar ik ben aan het kijken naar mogelijkheden om toch op een bepaalde manier in de virtuele wereld ‘samen te kunnen komen. Houd daarom ook mijn twitter en Facebookpagina goed in de gaten. De link blijft open voor het toevoegen van verhalen. Je kunt dus gewoon aan je verhaal blijven werken 😉
Jij doet natuurlijk ook mee. Gewoon de stoute schoenen aantrekken en doen! Dus, schrijf je verhaal, link het met behulp van de linktool en kom naar een heerlijke, inspirerende bijeenkomst om de feedback op jouw verhaal in ontvangst te nemen, feedback te geven op de andere verhalen, maar vooral ook om met gelijkgestemden van gedachten te wisselen. Lees verder
Aanwezig: Jor Adam, Alicia Chris, Mahotsukai, Djago en Sanna
Het papier maakt een droog, wat knisperend geluid als ze de bladzijde omslaat. Met de top van haar wijsvinger gaat ze langs de rand van de pagina. Het snijdt in haar huid en langzaam verschijnt er een druppel helderrood bloed uit het dunne sneetje. Karina kijkt er naar, stopt haar vinger in haar mond en leest verder. 
Het flauwe licht van zijn bedlamp werpt een zacht schijnsel over de gebloemde lakens. Erik klapt zijn boek dicht en doet zijn leesbril af. Marja ligt op haar zij, met haar rug naar hem toe. Ze slaapt nog niet. Hij laat zijn hand onder de dekens glijden en streelt haar billen. Ze zucht, draait zich met een glimlach naar hem toe en pakt zijn hand.
De nachten zijn zwart en als de maan het af laat weten is de duisternis zo volkomen dat niemand zonder flambouw zijn huis verlaat, al komen de meesten niet eens in de verleiding om naar buiten te gaan. De nacht is het domein van de duivel, het rijk van het kwaad.
1ste dag,
De laatste tonen van het strijkorkest dansen door het auditorium en laten het publiek achter in ademloze vervoering. Voor een moment heerst er absolute stilte, dan barst een daverend applaus los. De frêle ballerina op het podium komt uit haar slotpositie en trippelt hoog op haar tenen dichter naar de zaal om de staande ovatie in ontvangst te nemen. Haar borst gaat snel op en neer en haar bloed bonst zwaar in haar vermoeide benen. Mensen roepen haar naam en ze glimlacht als vanaf de balkons bloemen naar haar toe worden gegooid. Rode en witte rozen, prachtige lelies en één enkele iris. Haar glimlach wordt breder als ze de donkerpaarse bloem ziet liggen, maar ze blijft staan en wacht tot haar collega’s van het corps de ballet zich bij haar op het podium voegen. Met een sierlijke buiging bedanken de dansers het publiek en pas als de toneelgordijnen dichtschuiven, raapt ze de paarse bloem op. Ze duwt haar neus tegen de kroonbladeren. De zoete, houtachtige geur brengt haar terug naar haar jeugd in het kleine dorp aan de voet van de El Huérfano berg en ze denkt aan het verhaal dat haar moeder haar vertelde op de dag dat ze het dorp verliet om haar droom te volgen. 
Lilly kwam in mijn leven na de zoveelste teleurstellende relatie met de zoveelste teleurstellende vent en precies op het moment dat ik mezelf hardop de belofte deed nooit meer verliefd te worden. Ja, ik was dronken en ja, iedereen in de kroeg kon mijn luide uitspraak horen. Lilly dus ook en weet je, het klinkt mierzoet en vreselijk cliché, maar toen ik haar zag … Nou ja, ik was verkocht. Ze was als een plotselinge lichtstraal in de omringende omgeving en met haar argeloze eerlijkheid en onverbiddelijke uitbundigheid wist ze me helemaal in te pakken. En ze viel ook voor mij. Als een blok, zoals ze altijd zegt. Ze was mijn eerste vrouw en tot nu toe is ze mijn enige vrouw. Ik zie daar in de nabije toekomst geen verandering in komen.
Wat zeggen anderen …