Het flauwe licht van zijn bedlamp werpt een zacht schijnsel over de gebloemde lakens. Erik klapt zijn boek dicht en doet zijn leesbril af. Marja ligt op haar zij, met haar rug naar hem toe. Ze slaapt nog niet. Hij laat zijn hand onder de dekens glijden en streelt haar billen. Ze zucht, draait zich met een glimlach naar hem toe en pakt zijn hand.
‘Slaap lekker, lief.’
Hij knipt de lamp uit en gaat tegen haar aan liggen, zijn vingers trekken denkbeeldige lijnen over haar lichaam en verbinden de sproeten die hij nu niet kan zien, maar waarvan hij weet dat ze er zijn.
Marja zucht nog een keer.
‘Welterusten Erik.’
Zijn vingers staken hun strelende ontdekkingstocht. De beginnende zwelling in zijn pyjamabroek verdwijnt. Hij gaat op zijn rug liggen. Lees verder
We vonden elkaar rond de ruisende rokken van juffrouw Geertje, onze kleuterjuf. Sindsdien zijn we onafscheidelijk, al bijna twintig jaar. Naar school gaan doen we allang niet meer. Rond mijn twaalfde vond mijn vader het welletjes. Hij had een paar sterke handen nodig op de boerderij. Ook Joep en Gijs werden aan het werk gezet. Joep op de kwekerij en Gijs op het melkveebedrijf van zijn pa en moe. We werken hard. Nog steeds. Maar we maken ook hard plezier en anders dan onze ouders hebben we nog nooit een leuke avond voorbij laten gaan. Dan maar in het gezelschap van een kater uit de veren. 
De zaal is al donker en de bühne spaarzaam belicht door een enkele tl-buis. Zachte muziek begeleidt de monoloog van een mannenstem. Op de tast en schuifelend zoek ik mijn plek op de middelste rij van het balkon. Langzaam wennen mijn ogen aan het donker. Aan mijn linkerzijde zie ik de contouren van een vrouw met lang, bruin haar en terwijl ik naast haar plaats neem, gaan mijn ogen op zoek naar de stem op het podium. De acteur staat net buiten het licht van de tl-buis, maar zijn stem heeft de aandacht van het publiek al gevangen. Ik zoek een makkelijke houding en raak daarbij de slanke vingers van de vrouw naast mij.
Elke maand kies ik (of iemand anders die ik hiervoor benader) één verhaal uit alle deelnemende verhalen en krijgt dit verhaal de beloning ‘De Hete Peper’ van de maand. Vervolgens wijd ik hier een stukje aan op mijn blog en promoot ik dit op social media. Dit kan dus nog meer verkeer naar jouw blog of web-site betekenen en misschien zelfs wel nog meer volgers. Hieronder de verdiende Hete Peper van de schrijfuitdaging van vorige maand. 
Tina slikt en doet even haar ogen dicht. Gaat ze dit echt doen? For real? Alleen maar omdat de fantasie in haar hoofd zo groot werd dat ze het gevoel had dat ze wel moest omdat het haar anders zou blijven achtervolgen. En dan die man? Wat weet ze eigenlijk van hem behalve zijn voornaam?
De nachten zijn zwart en als de maan het af laat weten is de duisternis zo volkomen dat niemand zonder flambouw zijn huis verlaat, al komen de meesten niet eens in de verleiding om naar buiten te gaan. De nacht is het domein van de duivel, het rijk van het kwaad.
