De nieuwe dag ligt nog op de grens van zachte schemering en bleke ochtendzon. Aan weerszijden van de lange straat staan hoge bomen met grillig gevlekte stammen. Ze leunen een beetje over de straat heen, alsof ze steun bij elkaar zoeken. Vogels kwetteren en twitteren om de wereld te vertellen dat er weer een zwoele zomerdag is aangebroken. In een poging de ergste hitte te verjagen, staan veel balkondeuren open. Ergens wappert een gordijn naar buiten. De zondag komt maar traag op gang en de bewoners van de hoge huizen zijn nog in diepe rust.
‘Rot op!’
In het souterrain van een van de huizen slaapt Marie. Ze ligt op haar rug en haar mond staat open. Een doorzichtige sliert kwijl loopt uit haar mondhoek. Ze smakt en draait zich met veel gesteun om. De dunne stof van haar gebloemde nachtpon wikkelt zich strak rond haar bolle buik en borsten.
‘Laat me met rust!’
Haar ogen schieten open en moeizaam komt ze overeind. Wat verdwaasd kijkt ze om zich heen en ze krabt aan haar buik en onder haar borsten. Ze moppert.
‘Klotejeuk …’
Heel even blijft ze zitten en ze vraagt zich af wat haar zo vroeg heeft gewekt. Buiten hoort ze alleen de vogels. Door een kier tussen de smoezelige gordijnen komt een streep zonlicht en ze zucht. Het belooft weer een warme, broeierige dag te worden. Kreunend en steunend gaat ze op de rand van het bed zitten en houterig staat ze op. Ze krabt tussen haar benen en schuift haar voeten in de zachtpaarse pantoffels naast het bed.
‘Blijf met je poten van me af!’ Lees verder
Na het overdadige diner verschijnt een vrouw in een lang gewaad. De stof zit zo strak om haar bovenlichaam dat het tegelijk een kuis en erotisch effect heeft. Ze loopt door de eetzaal met een schaal goudbruine gelukskoekjes.
Normaal pak ik de bus na een lange werkdag, maar het is een mooie dag vandaag. Ik zit al sinds vanochtend binnen en vanachter mijn bureau heb ik de zon zien stijgen en weer zien zakken. Een flinke wandeling in de late zomermiddag zal me goed doen.
1 oktober 2016 arriveerde ik rond 12:00 met zwetende handpalmen en een gespannen gevoel bij lunchcafé boslust in hartje Utrecht. Ik zou voor de eerste keer aanwezig zijn bij een workshop van Ewa-Nederland. Deze workshops vinden elke twee maanden plaats en zijn er voor schrijvers én lezers van erotica. Voorafgaande aan deze workshop kun je op de site van Ewa-Nederland een verhaal linken dat je hebt geschreven, zodat de overige aanwezigen hun feedback hierop kunnen voorbereiden. 
Marlon ziet de vrouw zodra hij binnenkomt. Ze zit aan de bar en haar weelderige, roomwitte jurk valt een beetje uit de toon, maar verder; golvend bruin haar, een vlammende oogopslag en sensueel gevormde borsten die bij iedere beweging die ze maakt aan de laag uitgesneden decolleté proberen te ontsnappen.
Onrustig heeft Gwynn haar ogen op het verkeer gericht en bij iedere auto die de bocht om komt, krult het nerveus in haar maag. Ze rilt en duwt de kraag van haar jas omhoog om zichzelf te beschermen tegen de gure wind. Haar hart maakt een kleine sprong wanneer eindelijk de donkergrijze Maserati van Olivier aan komt rijden. Hij parkeert strak tegen de stoeprand en zwaait het portier voor haar open. Hoewel het te donker is om hem te kunnen zien, weet ze dat hij naar haar kijkt. Ze aarzelt kort, trekt haar schouders naar achteren en stapt in de behaaglijk warme auto. 
Mijn invulling van de vijfde opdracht van de schrijfmarathon. De opdracht voor deze ronde;
Wijdbeens ligt hij op zijn rug en hij staart naar iets dat alleen hij kan zien. Rond zijn lippen speelt een verrukte glimlach. Van beneden hoort hij vaag de stemmen van zijn ouders, tegelijk hoort hij ze niet. Zijn kleine zolderkamer is verdwenen. Hij weet niet waar hij is, hij weet zelfs niet meer wie hij is. Het heldere licht boven zijn bed beheerst zijn hele wezen. Het kruipt in hem en neemt bezit van hem op een liefelijke, warme en zachte manier. 
Wat zeggen anderen …