Wouter loopt met grote stappen voor Louisa uit en het kost haar moeite hem bij te houden op de hakken die ze draagt.
‘Wacht, niet zo snel.’
Pas bij de deuren van de lift blijft hij staan en een beetje driftig drukt hij op de knop. Zijn ogen zijn fel als hij Louisa aankijkt.
‘Jij zei dat hij wilde …’
Louise zoekt steun bij de muur om haar brandende voeten wat soelaas te geven. ‘Ik zei dat ik dacht dat hij wilde ja en hij vindt me geil, nog steeds …’
Ze houdt haar mond als de lift opengaat en twee mannen in pak naar buiten stappen. Ze geven Wouter een knikje en kijken dan wat verwonderd en nieuwsgierig naar Louisa. Ze trekt aan de zoom van haar rok en stapt verlegen de lift in. Met een kleur wacht ze tot de deuren weer dichtschuiven.
‘Dit is geen geschikte kleding voor op het werk.’
‘We zijn ook niet op het werk.’
‘Dat weten zij niet …’
Wouter komt dicht bij haar staan en duwt zijn hand onder haar rok tussen haar benen.
‘Dat kan me niet schelen. Als ik wil dat jij eruit ziet als een hoer, dan zie je eruit als een hoer, wie er ook in de buurt is en waar we ook zijn. Is dat duidelijk? Raymond slaat af wat voor het grijpen ligt, hij heeft niet door dat jij van mij bent en dat ik alleen maar jouw gulle gever ben.’
Haar ogen worden glazig als zijn vingers langs de stof van haar slipje bij haar naar binnen glijden en ze gaat met haar tong langs haar lippen. Wouter grijnst.
‘En je vindt het maar wat geil.’
Ze kreunt als hij zijn vingers diep in haar beweegt en duwt haar gezicht tegen zijn schouder.
‘Ik vind het geil omdat jij het geil vindt.’
‘Niet jokken. Je ben altijd al een geil wijf geweest, ook voor je met mij was. Je hebt het me zelf verteld. Die kroeg waar je kwam en de mannen daar?’
‘Dat was anders, met jou is het anders …’
Wouter lacht en trekt zijn vingers terug als de lift tot stilstand komt en de deuren weer openschuiven. Hij pakt haar hand en trekt haar achter zich.
‘Het is precies hetzelfde en je bent botergeil. Je wil dat ik het afmaak, maar iemand anders zou het doen vandaag. Welke kroeg was dat?’
‘Waarom wil je dat weten?’
‘We gaan er naar toe, vanavond. Ik wil wel eens zien welke mannen dat zijn.’ Lees verder
Tag: Gaisha (Pagina 2 van 4)
‘Je gaat en je zoekt uit hoe ver hij wil gaan om jou voor zich te winnen. Je doet wat hij van je vraagt.’
‘Alles?’
‘Alles, binnen de verwachtingen die ik van je heb en jouw belofte aan mij.’
‘Dan kan het dus niet alles zijn …’
‘Alles Zoë. Je hebt mij die ruimte gegeven. Ik bepaal hoever je gaat, dat is wat je wilt …’
Keer op keer spelen de woorden door haar hoofd, al dagen lang en Minggus blijft erbij, iedere keer dat ze hem spreekt tot de laatste keer, vanmorgen vroeg. Vlak voor Javier haar kwam halen.
‘Ik verander niet van gedachten Cara. Jij heb deze keuze gemaakt. Ik heb je niet gedwongen. Jij wil dat ik van je verwacht dat je mij gehoorzaamt en dat is precies wat ik nu doe. Ga, geniet ervan, laat je hoofd op hol brengen. Doe en ervaar. Sta open voor wat hij je te bieden heeft en wees daar niet nukkig in. Als je zondag thuis komt, bel je mij, eerder niet en je vertelt me alles.’ Lees verder
Ze neemt de bus naar de andere kant van de stad en komt langs de uitgebrande winkel van Zoë. Ze vraagt ze af hoe het met haar gaat en of ze al een ander pand heeft. Ze herinnert zich plotseling dat ze haar heeft aangeboden te helpen. Ze zou foto’s kunnen maken voor een artikel in de krant, misschien zelfs in de gemeentegids. Dan heeft ze haar camera’s nodig. Haar camera’s zijn bij Seth.
Zoë was niet bij die man en vrouw op de begrafenis. Donna dacht dat het een drie-éénheid was. Een man, twee vrouwen. Ze hoorden duidelijk bij elkaar. Misschien toch minder dan ze dacht. Niets is wat lijkt. Seth is ook niet wie hij lijkt.
Bij de eindhalte stapt ze uit en ze loopt langs donkere etalages. Ze komt hier zelden. Het is nieuwe gedeelte, het moderne centrum. Te strak en te glanzend. Het ademt geen sfeer uit. Ze zou hier geen mooie foto’s kunnen maken en de mooie mensen wonen in het oude gedeelte. Mensen met echte gezichten. Lees verder
Valerie loopt over van enthousiasme, ideeën en plannen voor de club. Ze droomt, fantaseert en ziet zichzelf al rondlopen als manager. Een bekend gezicht voor de bezoekers, een bekend gezicht zelfs in de hele gemeente. De gesprekken met Raymond, haar vader en anderen die er ook verstand van hebben zetten haar maar deels met beide voeten op de grond. Natuurlijk moet er veel gebeuren, dat weet ze zelf ook wel, maar ze weet ook dat juist haar ideeën ervoor zullen zorgen dat het een succes wordt. In haar hoofd is ze al bezig met de aankleding van de verschillende ruimtes, het personeel dat ze zal hebben, de bezoekers. Zelfs haar eigen werkrooster heeft ze uitgewerkt.
‘We moeten een assistent manager en een bedrijfsleider. Femke en Milan zijn er ook nog en ik kan niet al mijn tijd in de club doorbrengen, maar wel zo veel mogelijk … We moeten vacatures plaatsen …’ Lees verder
December is de maand van de jaaroverzichten, de vogelvluchten en lijstjes en dat is op vlammende verzinsels niet anders. Voor het gemak neem ik dan de vogelvlucht van mijn andere blog, Gaisha, ook even mee. Een veelbewogen schrijfjaar met helaas ook een flinke dip in de productie ergens halverwege het jaar dankzij een burn-out waarvan ik nu weer langzaam aan het opkrabbelen ben. Dat schrijven in mijn bloed zit heb ik in die periode wel gemerkt, want ondanks dat ik een stuk minder schreef, bleven de gedachten aan al mijn verhalen toch aanwezig en heb ik dankzij de de schrijfmarathon en Gaisha toch met enige regelmaat een verhaal uit mijn toetsenbord weten te persen. Het is grappig om te merken dat het ene verhaal het andere niet is. Daarmee bedoel ik dat het schrijfproces zeer wisselend verloopt. Verhalen moeten altijd eerst een beetje sudderen, rijpen zeg maar, voordat ik iets op papier kan zetten, maar als ik dan eenmaal ga zitten dan is het ook niet gezegd dat ik meteen een heel uitgewerkt verhaal heb. De ene keer schrijf ik op een dag met gemak drie hoofdstukken voor Gaisha, de andere keer komen er met moeite een paar zinnen en lukt het me pas het verhaal helemaal naar tevredenheid neer te zetten als de deadline bijna daar is (zoals bijvoorbeeld met de opdrachten van de schrijfmarathon) Hoe dan ook, uiteindelijk lukt het altijd weer, het is dus toch een productief jaar geweest. Veel verhalen geschreven, veel nieuwe ideeën opgedaan en veel leuke mensen ontmoet en gezien. Ik ben dus niet klaar met schrijven. Voor volgend jaar in ieder geval genoeg leuke plannen om nog veel meer te gaan schrijven. Door mijn lidmaatschap van Eroscripta staan er ook alweer een aantal leuke activiteiten gepland, waaronder de tweemaandelijkse schrijfbijeenkomsten Prikkelzinnen! en dankzij het maandelijkse EroticaFest van NBRplaza ben ik in ieder geval elke maand verzekerd van een leuke schrijfuitdaging. 🙂 En laat ik mijn eigen meme, Pittig Proza niet vergeten … Ik heb erg veel zin om daar mee te gaan starten. Lees verder
Schrijven is verslavend … toch?
Ik denk dat de meeste schrijvers dit met me eens zullen zijn. Het creëren van een ‘eigen’ wereld, zelfs je personages bedenken en laten groeien, of niet natuurlijk. Het is maar net wat je voor ogen hebt. Het is ook verslavend omdat het een wereld is waarin je echt de controle hebt, waarin alles kan gaan zoals jij dat zou willen, maar dat zijn niet automatisch de beste en mooiste verhalen. Veel mooier is het als de verhalen een kant op gaan die je zelf niet helemaal had verwacht en het beste is dan als het ook nog eens lijkt te passen. Vooral in de verhalen die ik schrijf voor mijn andere project Gaisha, gebeurt dit vaak. Er is een algemene verhaallijn, een plot, maar ik kom soms verrassende zijpaden tegen die ik maar al te graag insla en die de verhalen enorm veel diepgang geven. Dat vind ik leuk. Lees verder
Nog lang nadat de voordeur achter Soumia is dicht gevallen blijft Wouter staan zoals ze hem heeft achtergelaten. Hij is overweldigd door de stilte om hem heen en in zijn hele wezen. Hij heeft zich altijd ver van drugs gehouden, maar kan zich nu voorstellen hoe het moet voelen. De high, de rush en het gevoel even compleet van de wereld te zijn. Het gevoel van totale verlatenheid nu de oorzaak van die rush niet meer bij hem in de buurt is. Hij spits zijn oren naar geluiden die erop wijzen dat ze terugkomt. Het blijft stil.
Zijn polsen knakken als hij er ronddraaiende bewegingen mee maakt en het is alsof het touw er nog omheen zit. Het gevoel veroorzaakt een klein schokje in zijn stijve, nog steeds pijnlijke lul.
De pijn verandert als hij overeind komt en de plug die Soumia hardhandig bij hem naar binnen heeft geduwd in zich voelt bewegen. Prettig en tegelijk weerzinwekkend. Hij zou het niet prettig moeten vinden. Lees verder
Het huis is donker en stil als hij thuiskomt. Hij vindt het prettig om op die manier thuis te komen. Janaila weet dat. Het geeft hem de even de gelegenheid om de dag van zich af te schudden. Zijn werk, de zorgen om zijn moeder en zijn familie en nu ook de gedachten aan Zoë. Hij wil haar de zijne maken. Niet zoals hij Janaila de zijne heeft gemaakt. Dat kan hij niet. Janaila is van hem, hij is van haar. Wat Zoë in hem losmaakt, voelt bezitterig. Hij weet dat het komt door wat hij die eerste keer had gezien. Een bijna natuurlijke onderdanigheid naar die man. Hij moest haar wel tegen hem beschermen. Zo heeft hij het ook aan Janaila uitgelegd. Ze vond het vervelend toen hij haar over Zoë vertelde. Maar het moest, hij kon niet anders. Lees verder
Populair
pittig proza
Bijeenkomsten
Lid van
Oktober 2020 – 8ste plaats in:
© 2021 Vlammende verzinsels
Thema gemaakt door Anders Noren — Boven ↑
Wat zeggen anderen …