Onrustig heeft Gwynn haar ogen op het verkeer gericht en bij iedere auto die de bocht om komt, krult het nerveus in haar maag. Ze rilt en duwt de kraag van haar jas omhoog om zichzelf te beschermen tegen de gure wind. Haar hart maakt een kleine sprong wanneer eindelijk de donkergrijze Maserati van Olivier aan komt rijden. Hij parkeert strak tegen de stoeprand en zwaait het portier voor haar open. Hoewel het te donker is om hem te kunnen zien, weet ze dat hij naar haar kijkt. Ze aarzelt kort, trekt haar schouders naar achteren en stapt in de behaaglijk warme auto. Lees verder
Tag: kort verhaal (Pagina 3 van 5)
Ze oogt jong, zoals ik ooit was. Op en top vrouw, tegelijk ondeugend meisjesachtig. Haar korte rokje wappert in de wind en haar rondingen deinen vrijelijk onder de stof van haar strapless topje. Ze draait zich om en zwaait. Ik volg haar blik. Aan de rand van het terras zit een man. In het licht van de maan heeft zijn donkere huid een bijna blauwe gloed. Hij nipt van een poppenkopje en volgt de bewegingen van de vrouw. Heupwiegend komt ze naar hem toe. Ze buigt over hem heen en gaat met haar tong langs haar tanden. Haar handen liggen hoog op zijn bovenbenen. Strelend spelen zijn vingers met de stof van haar rokje en de huid eronder. Lachend huppelt ze bij hem weg. Hij volgt haar, ik volg beiden.
Bij de ingang van het park duwt hij haar tegen het smeedijzeren hek. Hij geeft een ruk aan het topje en ontbloot haar borsten. Met één hand stroopt hij haar rokje omhoog. Bleekroze kantwerk omvat haar gebruinde billen. Ik hoor de stof scheuren wanneer hij het van haar huid trekt. In een rommelig hoopje valt het kant aan haar voeten. Langzaam gaat hij door zijn knieën. Hij legt haar been over zijn schouder en begraaft zijn gezicht tussen haar dijen. Ze grijpt zich vast aan de spijlen van het hek en komt ritmisch de bewegingen van zijn hoofd tegemoet. In mijn buik roeren zich hete kronkels.
Met een luide grom maakt de man zich van haar los. Hij komt omhoog, pakt haar hand en trekt haar dieper het park in. Haar hese lach verdwijnt in de schaduw van de bomen. Mijn aandacht wordt gevangen door zacht geritsel aan de andere kant van het hek. Achter een struik staat een vrouw. De volle maan weerspiegelt in haar fonkelende ogen. Aandachtig lees ik haar, verlegen laat zij zich lezen. Het kloppende bloed tussen mijn dijen verjaagt mijn aarzeling en terwijl ik naar haar toe loop, knoop ik langzaam mijn blouse los. Haar blik wordt wazig wanneer ik mijn lippen gulzig op die van haar duw en mijn handen onder haar zomerse jurk laat glijden. Traag beroert ze de naakte huid van mijn borsten. Voorzichtig bijt ik in haar onderlip. Haar zucht eindigt trillend in mijn mond. Uit de duisternis van het park komen hoge kreetjes van genot onze kant op waaien.
Met een veelbelovend lachje schreef ze het adres in de palm van mijn hand. ‘Kom hier naar toe. De deur gaat rond middernacht open.’
Nu zit ik in een rokerig dranklokaal waar benevelde geesten zich kunnen verlustigen aan lage gedachten. Afwachtend staar ik naar het kleine podium. Donkere stemmen juichen als het rode gordijn open gaat. Op een laag krukje zit zij, naakt. Ze kijkt me aan. De intens felle blik in haar ogen brengt met een schok de lust in mijn lichaam tot leven. Wanneer zachte muziek begint te spelen, vergeet ik mijn omgeving. Ik zie alleen nog maar die prachtige vrouw. Haar vingers spelen een ritmisch spel. Rode nagels trippelen over haar huid. Haar handen als een strijkstok, zichzelf bespelend, maar vooral het publiek. Gekleurde lippen openen als de knop van een roos. Ze staat in bloei. Haar stem klinkt zacht, zuiver en zinderend.
De lonkende klanken dagen me uit bij haar op het podium te klimmen en tussen haar gespreide benen zak ik op mijn knieën. Wulps biedt ze me haar borsten aan en ik bijt gulzig in haar heerlijke vlees. Het gejuich zwengelt aan. Haar handen openen mijn broek en vinden het bewijs van mijn begeerte. Ze slaat haar benen om mijn heupen en trekt me in haar geurige bloem. Warm en vochtig omsluit ze mij en met tedere stoten ontvouw ik de laatste tere blaadjes van haar uitbundig bloeiende roos.
Rondom ons regent het papiergeld en munten
Toen ik de derde opdracht van de marathon in mijn inbox kreeg, was mijn eerste reactie; makkie, dat doe ik wel even. Daar ben ik flink op terug gekomen, want eenvoudig was het zeker niet en dat had vooral te maken met die verplichte, eerste zin. Na een aantal pogingen en diverse varianten heb ik mijn opdracht ingestuurd. Ik was tevreden, dat ben ik nog steeds ook met de uitslag van de derde ronde, maar voor de volgende ronde heb ik besloten dat ik meer dan gewoon tevreden wil zijn met mijn verhaal.
Iedereen weer erg bedankt voor het stemmen. Ik hoop dat jullie bij de vierde ronde ook weer zullen lezen en jullie stem uit zullen brengen.
Mijn inzending lees je hieronder. Het heeft me een dertiende plaats in de derde ronde opgeleverd. In het klassement sta ik nu op de negende plaats. Lees verder
Ook de tweede opdracht van de schrijfmarathon was geen makkelijke, namelijk;
art by: Steve Hanks
‘Schrijf een erotische dialoog tussen twee personen van maximaal 100 woorden, waarin de volgende tekst voorkomt: “Dat komt ervan als je geen betrouwbare Wifi hebt.” De tekst moet minimaal 75% dialoog bevatten. (Dus, van de 100 woorden, moet minimaal 75 woorden het gesproken woord zijn.) Geef je inzending een titel van maximaal twee woorden.’
Vooral die verplichte zin was wat mij betreft een draak! Vreselijk.
Ik schreef drie versies en koos uiteindelijk de derde. Daar ben ik blij om, want dit verhaal leverde me de tweede plaats in deze ronde op en daar ben ik vreselijk blij mee.
Ik feliciteer de overige winnaars en wil jullie allemaal weer bedanken voor het stemmen. Ik hoop dat jullie de volgende ronde weer van de partij zijn!
Hieronder lees je mijn inzending. Lees verder
Zwetend wordt hij wakker en automatisch tast zijn hand naar de lege plek naast hem. Zijn eigen schuld. Het berichtje dat hij haar stuurde was kort. ‘Het is over.’
Ze werd hem teveel, hij had ruimte nodig. Haar antwoord was nog korter. ‘Lul.’
Sindsdien droomt hij van haar hitte en heeft hij spijt. Soms voelt hij nog de weke stevigheid van haar openingen rond zijn geslacht. Hij mist haar zoete razernij en experimentele hartstocht. Altijd wild. Nooit genoeg. Lees verder
Met een loodzwaar gevoel opent Barend de glazen deuren van het hoge flatgebouw en met even zware voeten bestijgt hij de betonnen trappen. Zijn aktetas sleept hij achter zich aan en halverwege laat hij hem staan. Waarom zou hij hem meenemen. Hij heeft hem niet meer nodig. In zijn hoofd telt hij de stappen die hij maakt. Veertien voor elke trap, drie om naar de volgende te komen. Twaalf trappen. Als hij bijna boven is, is hij de tel kwijt en hij aarzelt. Getallen zijn altijd belangrijk voor hem geweest, en nu zeker. Hij heeft een grote behoefte te weten hoe vaak, hoe lang en hoe veel. Hij loopt drie treden naar beneden en haalt dan zijn schouders op. Het maakt niet meer uit. Niets is nu nog belangrijk.
Het zijn de geluiden die elk jaar terugkomen. De zacht brommende stemmen van mijn zwagers en mijn vader rond het knappende haardvuur op het grote LCD-scherm. In de keuken de hoge stemmen van mijn zussen en mijn moeder. Het geluid van servieswerk en stromend water. Het gelach en geruzie van mijn neefjes en nichtjes. Warme geluiden die elk jaar een prettig gevoel van thuiskomen in me oproepen. Maar dit jaar is alles anders en dat komt door Ronald. Lees verder
Populair
pittig proza
Wat zeggen anderen …