Het heeft even geduurd omdat andere zaken mijn aandacht opeisten, maar hier is ‘ie dan toch; de Hete Peper van Pittig Proza #31 ~ Een tropische dag.
Tag: NBR Plaza (Pagina 1 van 2)
Elke maand daag ik met Pittig Proza schrijvers uit om een erotisch verhaal te schrijven rond een bepaald thema.
De laatste maand van het jaar. Feestdagen. Samen zijn met anderen. Voor veel mensen ook het moment om terug te kijken. Wat heeft het jaar ze gebracht? Wat willen ze behouden en waar zouden ze het liefst afscheid van nemen?
Een mooi thema voor de laatste Pittig Proza van 2018. Aan jou dus de taak om rond dit thema een heerlijk erotisch verhaal te schrijven, maar dat is niet alles. Dit thema leent zich namelijk ook heel goed voor het gebruik van een flashback in je verhaal. Dus;
‘Schrijf een verhaal waarin het thema terugkijken centraal staat en maak in je verhaal gebruik van minimaal 1 flashback’
Mara stribbelt tegen. Mireille sist dat ze stil moet zijn en duwt het meisje voor zich uit, de trap af naar de kelder. Ze hoort de stemmen van Maria en Julien. Maria vloekt.
‘Schiet op idioot! Die teef is ergens in het huis en ze heeft een pistool. Jouw pistool!’
Julien mompelt zacht. ‘Maak je niet druk. Ze wandelt op het randje van de afgrond en heeft niemand, alleen ons. Die doet echt geen gekke …’
De woorden stokken in zijn keel als Mireille het pistool tegen zijn hoofd zet. Haar hart bonkt verontwaardigd in haar keel en ze sist.
‘Wees daar maar niet zo zeker van, Julien. Kijk eens wie ik heb gevonden …’ Lees verder
Elke maand daag ik met Pittig Proza schrijvers uit om een erotisch verhaal te schrijven rond een bepaald thema.
De openingszin van je verhaal is vreselijk belangrijk en veel schrijvers worstelen dan ook juist met die zin. Daar hoef jij je nu geen zorgen om te maken. De openingszin hebben wij namelijk al voor je bedacht.
‘Verlegen is geen woord dat je met Ilse zou associëren.’
Let op … Het is dus de bedoeling dat je verhaal met exact deze zin begint. Aan jou de eenvoudige taak om de rest van het verhaal te schrijven. Simpel toch? Lees verder
De zaal is al donker en de bühne spaarzaam belicht door een enkele tl-buis. Zachte muziek begeleidt de monoloog van een mannenstem. Op de tast en schuifelend zoek ik mijn plek op de middelste rij van het balkon. Langzaam wennen mijn ogen aan het donker. Aan mijn linkerzijde zie ik de contouren van een vrouw met lang, bruin haar en terwijl ik naast haar plaats neem, gaan mijn ogen op zoek naar de stem op het podium. De acteur staat net buiten het licht van de tl-buis, maar zijn stem heeft de aandacht van het publiek al gevangen. Ik zoek een makkelijke houding en raak daarbij de slanke vingers van de vrouw naast mij.
‘Neem me niet kwalijk.’
Er komt geen reactie op mijn zachte gemompel en ik laat mijn hand liggen.
Tijdens het monoloog van de man op het toneel, neemt de druk van haar vingers toe en leunt ze een beetje mijn kant op, alsof ze steun zoekt bij wat de acteur zich hardop afvraagt.
Ik ga nooit naar het theater, maar kreeg het kaartje van een vriend die vanwege een onverwachte opdracht deze avond moest laten schieten. Hij bracht het langs met de opmerking dat ik in mijn drukke, maar monotone leven wel wat inspiratie kon gebruiken en beloofde me een fascinerend toneelstuk over verleiding, erotiek en macht. Lees verder
Naakt staat Melissa voor de grote spiegelkast in haar slaapkamer en ze kijkt zichzelf recht in de ogen.
‘Dom, dik en lelijk. Denk je nou echt dat er iemand op jou zit te wachten? Denk je nou echt dat het leven op jou zit te wachten?’
Langzaam glijdt haar blik van haar ogen naar de rest van haar lichaam.
Haar hals,
‘Een onderkin en vetrimpels, vreselijk.’
haar schouders,
‘Scheef en veel te rond.’
haar borsten,
‘Ze beginnen al te hangen. Je hebt hangtieten en ze zijn te groot.’
haar buik, haar heupen, haar billen
‘Dik. Vet. Moddervet.’
In een flits ziet ze het mes in haar rechterhand. Het is haar favoriete mes omdat het zo makkelijk door het meest taaie vlees snijdt. Ze tilt het op, zet het op de bolling van haar buik en kijkt zichzelf weer recht in de ogen.
‘Een dom, lelijk en moddervet wijf.’
Het snijvlak zakt in haar vlees en een dun straaltje bloed sijpelt langs haar huid en in de richting van haar kruis verder naar beneden. Ze haalt diep adem, tilt het mes op en laat het met een snelle beweging zakken. Soepel glijdt het metaal door haar huid en met een doffe plof valt de bloederige plak vlees aan haar voeten op de grond. Ze gilt. Lees verder
Evi zucht. ‘Het is gewoon niet meer genoeg. Ik wil het anders en het kan anders, er zijn boeken en films …’
Haar vriendin onderbreekt haar. ‘Ja, ja, boeken en films. Oude boeken en films die allemaal op de zwarte lijst staan en met een reden.’
Koppig steekt Evi haar kin naar voren. ‘Ik heb ze gelezen en ik heb ook fragmenten van die films gezien. Ik begrijp niet waarom ze op de zwarte lijst staan, nog steeds niet. Het zijn spannende verhalen.’
‘Ja, en niet echt. Verzonnen verhalen omdat mensen toen niet beter wisten. In die tijd bestond er ook nog zoiets als het glazen plafond. Je weet toch hoe vrouwen altijd als minder werden gezien, net niet goed genoeg. Altijd degene die minder betaald kregen of minder gingen werken zodra er kinderen kwamen. Altijd degene die nagefloten en geroepen werden als er maar een stukje bloot zichtbaar was en soms met ernstige gevolgen. Wil je dat?’
‘Het gaat niet alleen om vrouwen, in die tijd waren er ook mannen die …’
‘Sprookjes Evi. Je gelooft in sprookjes. In die tijd wilden mannen juist dat vrouwen dat geloofde zodat zij konden doen wat ze wilden zonder dat ze zich af hoefden te vragen of het wel juist was of niet, alleen maar om vrouwen onder de duim te houden.’ Lees verder
Stromend water, de geur van koffie, het geluid van metaal tegen aardewerk. Hoge, zachte stemmen, Gegiechel …
Huub wordt er wakker van. Hij slikt moeizaam en merkt dan dat zijn hoofd achterin zijn nek ligt. De spieren van zijn schouders zijn verkrampt, zijn mond is gortdroog en hij moet vreselijk nodig naar het toilet. Hij beweegt ongemakkelijk en probeert zijn benen te strekken. Iets houdt hem tegen en zijn ogen schieten open als hij ontdekt dat hij ook zijn armen niet kan bewegen.
‘Verdomme! Wat …!’
Het gegiechel wordt luider en komt dichterbij.
‘Oh, kijk Ilse, hij is wakker. Eindelijk, ik zei het je toch?’
‘Je had hem niet zo’n harde dreun moeten verkopen, die pan is loodzwaar …’
‘Ach wat, die muts op z’n kop heeft de grootste klap opgevangen en hij had hier niets te zoeken.’
‘Maar toch, je had hem wel dood kunnen slaan.’
‘Stel je niet zo aan … het bloedde maar een beetje, kijk zelf. Je ziet er haast niets meer van.’ Lees verder
Populair
pittig proza
Bijeenkomsten
Lid van
Oktober 2020 – 8ste plaats in:
© 2021 Vlammende verzinsels
Thema gemaakt door Anders Noren — Boven ↑
Wat zeggen anderen …