Valentijn

‘Het gevoel bekroop haar, hoewel ze het niet had voorzien en het nauwelijks kon begrijpen, want hij was niet sympathiek in de gangbare zin; hij verloor zich niet in nonsens, hij maakte geen complimentjes, zijn meningen waren onwrikbaar, zijn attenties eenvoudig en bedaard. Misschien gaven zijn oprechtheid, zijn integriteit en standvastigheid hem een zekere charme, die juffrouw Crawford mogelijk wel opmerkte, maar niet wenste te zien. Ze dacht er evenwel niet al te veel over na. Hij was voor het ogenblik aangenaam gezelschap, ze vond het prettig om hem om haar heen te hebben; dat was genoeg …’*

Haar zachte stem wordt onderbroken door een langzaam, sarcastisch applaus dat plotseling achter haar verschijnt. Sarah slaat het boek dicht en legt het op het smalle kastje naast het bed. Wat verlegen draait ze zich om naar haar collega die nog steeds zijn handen met trage bewegingen tegen elkaar slaat en haar meewarig aankijkt.
‘Je weet dat hij je niet kan horen toch? Coma vigil? Jij hebt ook gestudeerd toch?’
Sarah staat op en veegt een denkbeeldig pluisje van de dekens van haar patiënt.
‘De wetenschap weet nog lang niet alles. Ik vind het een prettige gedachte dat hij me toch kan horen en ik doe er niemand kwaad mee.’
‘Je hoeft in elk geval niet bang te zijn dat hij je onderbreekt of in slaap valt omdat het verhaal zo vreselijk saai. Wat dat betreft waren de woorden wel heel toepasselijk. Heb jij geen afspraakje?’
‘Ja, ik ga nu.’
Ze maakt aanstalten om de kamer te verlaten, maar haar collega houdt haar tegen.
‘Zorg dat je op tijd terug bent. Tien uur en geen minuut later, Valentijn of niet, we hebben geruild. Ik heb ook nog wat spannende afspraken staan.’
Hij kijkt haar veelbetekenend aan. Sarah zucht haar irritatie weg.
‘Tien uur en geen minuut later.’

Ze haast zich naar de personeelskamers waar ze haar verpleegsterstenue voor een zwart jurkje en de lompe, plastic sandalen voor haar elegante pumps verwisselt. Eigenlijk heeft ze niets met Valentijnsdag. Ze heeft ook nooit eerder een vriendje gehad die het belangrijk vond, maar ze kan Micha met geen van haar vorige vriendjes vergelijken. Hij is vreselijk romantisch. Zo romantisch dat ze er heel soms de kriebels van krijgt, maar meestal geniet ze van zijn liefdevolle en gepassioneerde aandacht. Het is een welkom contrast met de ‘het-kan-me-niet-zo-veel-schelen’ houding van eerdere mannen in haar leven.

Micha zit al op haar te wachten in het restaurant waar ze hebben afgesproken en geeft haar met een ondeugende blik in zijn ogen een zoen op haar wang. Hij helpt haar uit haar jas en schuift de stoel voor haar naar achteren.
‘Ga zitten. Heb je fijn gewerkt? Ik heb me toch een spannend cadeautje voor je! Ik ben benieuwd wat je er van vindt.’
Wat beschaamd kijkt ze hem aan.
‘Ik heb niets voor jou …’
Micha lacht. ‘Dat hoeft ook niet. Valentijnsdag is bedoeld om de vrouw te verwennen, en dat is precies wat ik ga doen. Wijn?’
Ze knikt en laat zijn jongensachtige enthousiasme over haar heen vallen. Naast zijn bord ligt een langwerpig pakje in glanzend, donkerrood papier. In het midden prijkt een enorme, goudkleurige rozet. Micha grinnikt als hij haar ogen regelmatig naar het cadeautje ziet gaan en tikt zijn wijnglas tegen dat van haar.
‘Eerst eten, dan krijg je het pas.’

Ze eet, drinkt met kleine slokjes van haar wijn, dat ze na één glas inruilt voor water en praat over haar dag. De coma-patiënt, het boek dat ze aan hem voorleest en haar collega. Micha geeft haar zijn onverdeelde aandacht en luistert met zijn hoofd in zijn handen en een warme blik in zijn ogen. Hij onderbreekt haar pas als ze haar servet op haar bord legt.
‘Wel jammer dat je vanavond nog moet werken. Ik kan eigenlijk niet wachten om je cadeautje uit te proberen.’
Hij schuift het pakje in het glanzende papier naar haar toe. ‘Maak maar open.’
De ondeugende glinstering in zijn ogen is terug en onbewust kijkt Sarah om zich heen. Het is druk in het restaurant. Vooral met stelletjes die enkel oog voor elkaar lijken te hebben. Zoals Micha enkel oog heeft voor haar. Ze peutert aan het plakband. ‘Is het stout?’
‘het is opwindend, en een beetje stout.’
Hij zit haast te huppen op zijn stoel en met een lachje besluit Sarah hem niet langer in spanning te laten. Ze scheurt het knisperende papier open. In de langwerpige, plastic doos ligt een kleine, lila vibrator in de vorm van een vlinder met aan weerszijden dunne, satijnen bandjes en ze moet haar best doen om haar teleurstelling te verbergen, wat blijkbaar niet goed lukt want Micha merkt het toch. Hij lacht.
‘Het is geen gewone vibrator. Er hoort een app bij, ik heb ‘m al op mijn telefoon, je moet me alleen nog toestemming geven. Ik kan dan mijn ingesproken tekst naar de app sturen en we kunnen chatten. De app herkent bepaalde woorden en we kunnen zelf ook woorden toevoegen, de vibrator reageert daarop. Het is hartstikke nieuw! Je draag hem gewoon als slipje, de trillingen doen de rest.’
‘Een soort sexting …?’
‘Veel beter dan dat.’ Hij buigt een beetje naar haar toe. ‘Ik kan je laten klaarkomen, gewoon thuis vanaf de bank met mijn woorden, terwijl je aan het werk bent en niemand hoeft te weten dat je stiekem aan het genieten bent. Proberen?’
‘Nu? Maar ik moet weer naar het ziekenhuis? En moet ik je niet eerst toestemming geven?’
‘Dat kan later, draag ‘m vanavond, zodat je aan het gevoel kunt wennen. Laat me morgen weten hoe het voelde. Spannend toch?’

Sarah weet niet zo goed wat ze er van vindt. Spannend, ja, maar tijdens haar werk? Ze is een serieuze, toegewijde verpleegster, met hart voor haar patiënten. Het voelt een beetje oneerbiedig tijdens haar dienst met een vibrator rond te lopen.

Terug in het ziekenhuis besluit ze Micha zijn zin te geven. Ze installeert de app op haar telefoon, maar wacht nog even met geven van toestemming. Het idee is spannend, dat moet ze toegeven, maar geile opwinding past thuis, in de slaapkamer, niet hier in de stille gangen van het ziekenhuis.

Ze hervat haar dienst en heeft het al snel zo druk dat ze de hele vibrator vergeet. Pas als ze de laatste medicatie ronde achter de rug heeft en de meeste patiënten in diepe rust zijn, heeft ze een momentje voor zichzelf en gaat ze naar de kamer van de comateuze man. Ze gelooft echt dat hij haar kan horen en ze vindt het een prettige gedachte dat ze zijn stille wereld van wat kleur kan voorzien door hem voor te lezen uit boeken die ze zelf mooi vindt. Daarnaast is het een welkom rustpunt tijdens haar meestal gejaagde diensten. Ze gaat op de stoel naast het bed zitten, opent het boek waar ze gebleven was en slaat haar benen over elkaar. Precies op dat moment geeft de vibrator een serie heftige trillingen en geschrokken laat Sarah het boek vallen, meteen volgt er een melding van haar telefoon en in het scherm verschijnt de naam ‘Valentijn’, wat vreemd is, want ze heeft Micha nog geen toestemming gegeven. Ze wil hem een bericht sturen en snakt naar adem als de vibrator weer heftig begint te trillen. Als ze de app op haar telefoon opent, leest ze de ingesproken woorden.

‘Spannend toch?’
‘Ben je al nat?’
‘Zal ik doorgaan?’

Het is spannend, ze is nat en ze wil dat hij doorgaat. Hoe het kan vraagt ze zich al niet meer af. Hij gaf haar de vibrator, hij heeft zichzelf vast al toestemming gegeven.

Haar pager gaat en met een vreemd gevoel van opwinding slaat ze het boek weer dicht. Zacht biedt ze haar verontschuldigingen aan aan de man in het bed. Ze merkt dat haar ademhaling sneller gaat en dat ze zelfs een beetje hijgt.
‘Het spijt me, ik kom terug zodra ik tijd heb.’

Tijdens haar ronde langs de kamers nemen de trillingen in heftigheid toe en ze merkt dat ze wordt afgeleid door de woorden op het scherm van haar telefoon.

‘Ik heb zin in je.’
‘Ben je al gekomen?’
‘Wil je dat ik je laat komen?’
‘Hoe graag wil je het?’
‘Zeg me dat je het wil …!’

De toon van de berichtjes wordt grimmiger en daarmee worden de vibraties heftiger. Haar toewijding verdwijnt naar de achtergrond en steeds vaker moet ze blijven staan om de sensaties tegen haar vochtige kutje op te vangen. Met trillende stem fluistert ze tegen haar telefoon.
‘Ik wil het, maak me klaar. Maak me nu klaar!’

Achter elkaar verschijnen nu de woorden op het scherm van haar telefoon.

‘Ik ga je laten komen zoals je nog niet eerder kwam!’
‘Heerlijk dat je zo geil en zo nat bent voor jouw Valentijn.’
‘Verlang je er niet naar genomen te worden?’
‘Verlang je nu niet naar mijn harde lul diep in je kutje!’

Het zijn woorden die ze Micha nooit heeft horen gebruiken, maar ook haar bevreemding verdwijnt naar de achtergrond als de sensaties in haar broekje haar hijgend naar de grond doen zakken. De hete spanning in haar onderbuik komt los en hoewel ze het tegen probeert te houden en zich kreunend richting de toiletten begeeft, kan ze niets anders doen het toelaten. Midden in de helverlichte gang en op het gele linoleum, komt ze kreunend klaar en het is precies zoals de woorden van Micha haar beloofden. Nooit eerder is ze zo heftig klaargekomen. Nooit eerder met zoveel hitte en nooit eerder met zoveel vocht langs de binnenkant van haar dijen.

~

De volgende ochtend belt Micha haar wakker. Haar hoofd is zwaar en ze kan maar moeilijk ontwaken uit de warme droom die haar in haar slaap bezocht.
‘En? Hoe was het?’
Sarah lacht hees. ‘Bijzonder, dat moet ik je nageven. Je lijkt heel anders op die app.’
‘Hoe bedoel je?’
‘Dat weet je best. De woorden die je gebruikt. Zo praat je normaal gesproken niet, maar ik moet toegeven dat het erg opwindend was.’

Ze denkt terug aan haar orgasme van vannacht en laat haar hand onder de dekens glijden en haar vingers tussen haar schaamlippen. Het teleurstellende gevoel doet haar weer verlangen naar de heftige vibraties. Ze lacht ondeugend. ‘Wil je het nog een keer doen? Dat orgasme was echt … het was echt … nou ja, Wauw!’
Micha blijft even stil en ze hoort hem diep ademhalen. ‘Waar heb je het over? Je zou de vibrator alleen dragen. Ik heb helemaal niets gedaan …’
Sarah schiet overeind. ‘Jij bent niet Valentijn!?’
Hij verheft zijn stem. ‘Nee, dat ben ik dus niet. Verdomme! Die app is al gehackt. Je hebt je op laten geilen door een wildvreemde. Lekker is dat!’
‘Maar hoe kon ik nou weten dat … ik dacht dat jij het was! Hoe kan dat! Hoe …’
‘Het maakt niet uit. Ik ga wel uitzoeken wat er aan de hand is, maar je gebruikt hem niet meer hoor je! Het kan me niet schelen hoe geweldig het was. Wanneer zie ik je? Neem ‘m mee, dan zullen we het testen. Jezus!’

Hij is terecht boos en terecht verontwaardigd. Ze dacht dat hij het was en de gedachte dat een wildvreemde haar ergens vandaan een geweldig orgasme heeft bezorgd zou haar op zijn minst ook een beetje boos moeten maken, en beschaamd, maar ze is het niet en nieuwsgierig opent ze de app op haar telefoon, waar ze de laatste woorden van de onbekende leest.

‘Was het lekker liefje? Ben je lekker gekomen voor je Valentijn?’ Hoe voelde dat, braaf verpleegstertje van me?’

Sarah schrikt. Dit is geen vreemde. Deze persoon kent haar. Hij weet wat ze doet en als hij dat weet, dan weet hij waarschijnlijk ook wie ze is. Haar verstand zegt dat de app meteen moet verwijderen, maar het gevoel in haar buik vertelt haar iets heel anders. Ze wil weten wie deze Valentijn is, ze wil weten wat hij nog meer met haar kan doen. Weifelend kijkt ze naar de berichtjes en ze denkt aan de woorden van Micha. Natuurlijk wil hij niet dat ze de vibrator nog gebruikt, maar hij hoeft het niet te weten. Ze kan hem vertellen dat de stalker leek te weten wie ze is en dat ze van schrik alles heeft verwijderd en heeft weggegooid. Hij zal haar geloven.

Aarzelend tikt ze een antwoord in de app en voor ze zich kan bedenken drukt ze op send.

‘Het was lekker en heel heftig.’

Bijna meteen krijgt ze een antwoord

‘Zullen we dat nog eens doen? Nog heftiger?’

Razendsnel gaan haar vingers nu over de toetsen van haar telefoon.

‘Wie ben je? Waar ken je mij van, ken ik jou?’
‘Alles op z’n tijd ongeduldig sletje. Wil je nog een keer?’
‘Nu?’
‘Nee. Je volgende nachtdienst, wanneer?’
‘Komende nacht …’
‘Dan dus. Je draagt de vibrator en hebt je telefoon binnen handbereik. Ik zal je laten voelen wat echt genot is, geile hoerige slet!’
‘Noem me niet zo!’

Er komt geen antwoord meer, maar de woorden blijven door haar hoofd spelen en laten de rest van de dag een vaag, bonzend gevoel tussen haar benen achter.

~

Haar nachtdienst begint met een overdracht en zodra ze de deur van het kleine kantoortje achter zich dicht trekt en zich bij haar collega voegt, begint de vibrator zachtjes te trillen. Sarah voelt haar gezicht warm worden, onderdrukt een kreun en bijt op haar lip. Haar collega kijkt haar wat bevreemd aan.
‘Gaat het goed met je, je hebt zo’n kleur. Ben je ziek?’
Sarah schudt haar hoofd, mompelt dat het prima gaat en laat zich op een stoel zakken. Ze duwt haar bovenbenen stevig tegen elkaar als de vibraties toenemen en bidt dat haar collega er niets van hoort. In de zak van haar tenue begint haast in hetzelfde ritme ook haar telefoon te trillen.

Met moeite weet ze haar aandacht bij de overdracht te houden en meerdere malen moet ze haar collega overtuigen van het feit dat er niets met haar aan de hand is. De vibraties brengen haar tot op het randje van een orgasme en zakken dan weer weg, waarna Sarah opgelucht en tegelijk teleurgesteld ademhaalt. Het voelt zo vreselijk goed, maar de angst dat iemand doorkrijgt wat er gaande is, is zo groot dat ze na de overdracht bijna struikelend het kantoor verlaat om aan haar ronde te beginnen.

Tussen haar patiënten door leest ze de steeds grover wordende woorden in de app. Valentijn blijft haar zijn geile, hoerige slet noemen en nog erger.

‘Je bent mijn neukpopje met je heerlijke neukvlees, mijn gebruiksvoorwerp. Alleen van mij!’

De woorden stapelen zich op de stevige vibraties tussen haar benen en snakkend naar verlossing trekt ze zich terug op het toilet waar ze hem smeekt haar te laten komen.

‘Nog niet, teefje. Ga aan het werk en eindig je ronde waar je dat altijd doet. Laat me je ondertussen vertellen hoe ik je het liefst zou nemen.’

Met één oog op haar telefoon vervolgt Sarah haar ronde. Haar ademhaling gaat snel, haar huid gloeit en bij de meest heftige vibraties is het alsof haar hart uitzet en zich traag weer terugtrekt. Ze merkt dat de trillingen van de vibrator de woorden op het scherm van haar telefoon volgen. Rustig wanneer de woorden zoet en zelfs liefelijk zijn, hevig als ze rauw, geil en vernederend worden.

‘Ik duw je voorover, met die grote, geile ass van je omhoog. Je trekt je billen uit elkaar om het me makkelijker te maken en zonder waarschuwing stoot ik mijn stijve lul in je strakke gaatje. Je gilt dat ik te groot voor je ben, maar je zal er snel genoeg aan wennen. Ik ga je trainen. Niets is te groot, of te hard, of te diep voor mijn slet. Je bent het gebruiksvoorwerp van jouw Valentijn, een object zonder verlangens.’

Sarah zucht diep en probeert de beelden en het gevoel zonder succes van zich af te schudden.

‘Steeds dieper stoot ik in je verboden opening en ik leg mijn handen stevig rond je nek om je naar me toe te trekken zodat het gevulde gevoel nog intenser wordt. Mijn vingers duwen in je huid en sluiten je luchtpijp af. Wanhopig worstel je om zuurstof en vrijheid. Reken maar dat je kontje daarop reageert!’

Ze voelt hoe de trillingen zich een weg banen, langs haar schaamlippen en bij haar vochtige kutje naar binnen waar ze doortrekken tot diep in haar anus. Dat wat Valentijn vertelt met haar te zullen doen, wordt door haar lichaam vertaalt naar de werkelijkheid. Jammerend hijgt ze dat ze gaat komen, dat ze moet komen.

‘Nog niet! Je komt alleen als ik dat zeg! Maak je ronde af en ik zal je vertellen wie ik ben.’

Sarah weet niet hoe ze het doet, maar ze weet haar orgasme uit te stellen en tegen te houden terwijl de trillingen heftiger worden op de herhaling van de woorden op het scherm van haar telefoon.

‘Geile, hoerige slet. Neukpopje van jouw Valentijn. Kom naar me toe en laat me je een naam geven.’

Kreunend stamelt ze dat ze al een naam heeft en dat ze hem die niet gaat vertellen. De vibrator begint nog heftiger te trillen.

‘Je bent van mij, en ik geef je een nieuwe naam zodat je voor altijd van mij zult zijn! Niemand zal je nog zoveel genot weten te geven. Je bent mijn neukvlees, gewillig wanneer ik dat wil en ik noem je …’

De vibraties vallen plotseling stil, zetten weer aan, en nemen af, nog steeds op het ritme van de woorden.

‘Ik noem je …’

‘Ik noem je Rosebud. Mijn Rosebud!’

Sarah voelt de hitte en het vocht tussen haar benen, de spieren in haar onderbuik verkrampen en haar harde tepels schuren pijnlijk tegen de stof van haar beha. De spanning in haar lichaam stuurt zinderende schokjes heen en weer tussen haar meest gevoelige plekjes en met haar handen tegen haar gezicht vlucht ze in de laatste kamer, waar ze zich snikkend van onbevredigd verlangen op de grond laat zakken.

De man in het bed ligt zoals hij altijd ligt. Op zijn rug, zijn handen op de dekens aan weerszijde van zijn lichaam. Sarah fluistert zacht.
‘Doe het nu. Laat me komen. Alsjeblieft, laat me komen. Hier kan het …’

Abrupt verdwijnen de vibraties en voor even hoort Sarah alleen het zachte zoemen en piepjes van de apparaten rond het bed en haar eigen, zware hartslag. Dan krijgt ze weer een melding van de app op haar telefoon.

‘Pak het boek en open het waar je gisteren gebleven bent.’

Haar benen trillen als ze zichzelf weer van de grond omhoogduwt en bibberig het boek van het nachtkastje pakt en opent. Er valt een gekreukt, handgeschreven briefje uit en ze leest:

Hij weet het: zijn tijd is geweest. Mediamagnaat Charles Foster Kane houdt in zijn handen een glazen sneeuwbal vast. Zijn lippen bewegen langzaam op en neer, uit zijn mond komt een prevelend geluid: ‘Rosebud’. De sneeuwbol valt uit zijn handen. Kane sterft.**

Zodra ze de woorden heeft gelezen beginnen de apparaten rond het bed waarschuwend te knipperen en er klinken hoge piepjes die ze nooit eerder heeft gehoord. Ondanks de lust in haar lichaam neemt de verantwoordelijke verpleegster weer de overhand. Bezorgd kijkt ze naar de patiënt, maar als daar niets zichtbaars is veranderd, controleert ze apparaten die op hol lijken te slaan. Ook de donkere monitor bij het hoofdeind van het bed geeft vreemde geluiden en gekleurde lichtjes. Weer kijkt ze naar de man in het bed, onder zijn rechteroog trilt een spiertje, maar dat is alle beweging die ze aan hem ziet. Ze draait zich om naar de monitor om hem te resetten en ziet dan geschokt de groene, oplichtende letters over het scherm glijden.

V.A.L.E.N.T.I.J.N.

Sarah houdt haar adem in als achter de groene letters nu ook rode letters verschijnen en met een vreemd gevoel in haar borst leest ze de twee woorden.

HALLO ROSEBUD

Vanuit het niets spoelt het orgasme door haar heen en zonder de letters op de monitor uit het oog te verliezen valt ze hijgend van genot over het stille lichaam van de man in het ziekenhuisbed. Langzaam verschijnen nieuwe woorden op het kleine beeldscherm.

‘WELKOM IN MIJN WERELD GEILE HOERIGE SLET VAN JOUW VALENTIJN.’

* Uit Mansfield Park van Jane Austen
** Uit ‘Citizen Kane’  van Orson Welles