Zwijgende revanche

d24f0f335071472deb6221e9836a60c2Ze legt haar vingers tegen haar pols, voelt het ritme van haar hartslag, sneller dan ze gewend is, toch nog in regelmatige slagen. Slagen die haperen als het scherm van haar telefoon oplicht.
‘Vijf minuten, let op de tijd. En verwijder dit nummer’
Ze verwijdert het nummer en wacht terwijl ze naar de gele cijfers op het dashboard kijkt. Twee knipperende puntjes die het verstrijken van de seconden aangeven.
Plotseling de prikkeling van beginnende tranen als haar gedachten wegdrijven. De maanden die achter haar liggen. Matthias, hoe hij nog geen jaar geleden onderdeel van haar leven werd. Liefdevol, charmant en vol begrip voor de manier waarop zij de wereld om zich heen ervaart. Haar stille, stomme wereld. Ze weet niet beter. Matthias was de eerste die geluiden voor haar probeerde te vertalen. Live-muziek, voor haar altijd beelden en een gevoel. Zacht bonsend of met heftige trillingen door haar lichaam, afhankelijk van de kwaliteit van het concert. Het ruisen van de wind door de bomen. Een donzig, warm kuikentje in haar handen. De gele, zachte veertjes, het snelle bonzen van het hartje. Hoe ze het kon zien, ruiken, voelen. Nooit horen.
Met gebaren, zijn langzaam bewegende lippen, gaf Matthias haar het geluid. Zoals ze dacht dat het geluid zou kunnen zijn. Hij zorgde dat haar andere zintuigen sterker werden. Hij keek anders naar haar, begeerde haar, juist om haar stilte.
Woorden die ze had geleerd, maar waarvan ze de klanken niet kon maken. Het gezin en het dorp waar ze opgroeide en alleen maar ‘die stomme’ was. Matthias zag wie ze werkelijk was, wie ze wilde zijn. De verbijstering van haar ouders toen ze met hem trouwde, toen ze zich mee liet nemen naar zijn wereld. De snelle stad. Een wereld die ook haar wereld werd omdat hij haar bij de hand nam en haar alles leerde wat ze moest weten. Hoe haar stilte veranderde in een leven vol bruisende energie, kleuren en geuren. Geluiden die ze niet kon horen, maar aan kon raken, vast kon pakken. Door hem werd haar wereld groter.
Door hem wordt haar wereld ook weer kleiner. Besprekingen die hem tot laat in de avond bij haar weghouden. Reisjes naar het buitenland die haar soms dagen alleen laten en als hij dan thuis komt is zijn geur veranderd. Niet meer vol en stevig, maar droog en melig. De geur van een andere vrouw. Haar felle handgebaren als ze hem confronteert. Hij noemt haar een idioot, ze voelt zich ook een idioot, maar ze weet dat hij liegt. De telefoongesprekken die hij voert. Gewoon bij haar in de kamer, zijn rug naar haar toe. Ze kan hem toch niet horen. Zijn bewegende lippen in de weerspiegeling van de ramen. De woorden die ze leest. Woorden die haar vertellen dat ze inderdaad een idioot is. Een goedgelovige, stomme idioot.

Het schijnsel van koplampen doet haar weer naar de gele cijfers kijken. Wat achter haar ligt telt niet, waar ze naar toe gaat, dat is belangrijk. Een wraak die zoet zal smaken en luid na zal galmen in de wereld die Matthias voor zichzelf gecreëerd heeft. De tijd die ze na vanavond heeft om haar plan minutieus uit te werken en vorm te geven.
Ze kijkt uit naar het teken en houdt even haar adem in als de felle lampen uit gaan en weer aan. Twee keer. Het signaal dat ze uit kan stappen, wat ze meteen doet. Ze leunt tegen haar auto en haalt het donkere oogmasker uit haar tas, schuift het voor haar ogen. Haar stille wereld die nu ook donker wordt. Het contact met de man waarvan ze de naam niet kent. Gesprekken via een chatbox die heel snel een andere wending namen. Prikkelend en uitdagend, donkere fantasieën die gedeeld werden. Fantasieën die werkelijkheid mogen worden en bij haar plan passen.
Ze wacht, legt nog een keer haar vingers tegen haar pols. Het snelle bonzen nu. Opgewonden spanning.
Een schokje als een warme hand zich om haar pols sluit, een arm beschermend om haar schouders, een kruidige geur die haar neus prikkelt. Hoe ze automatisch volgt. Een hand op haar hoofd zodat ze bukt en instapt, doorschuift op het koude leer onder haar benen. Nieuwe geuren, scherp. Sterk mannenparfum en sigaretten. De warmte van een ander lichaam aan haar linkerkant, kort daarna ook aan haar rechterkant. De auto die schokkend optrekt. Een druk tegen haar bovenarm, de persoon naast haar dichterbij, scherpe stoppels tegen de huid van haar wang. De geur van zijn adem. Rode peper en munt. Handen die haar aanraken, de stof van haar jurk omhoogschuiven. Vingers die ontdekken dat ze, volgens afspraak, geen ondergoed draagt. Het gezicht van Matthias dat uit haar hoofd verdwijnt als de vingers vakkundig op onderzoek uitgaan. Een glimlach rond haar lippen. Stempels die op haar lichaam achter zullen blijven, in haar lichaam. Een spoor dat het spoor van Matthias zal wegvagen.
Vingers diep in haar vochtige warmte terwijl de auto in snelheid toeneemt, trillingen onder haar billen. Dwingende liefkozingen langs haar huid, een harde mond op haar lippen. Het pand van haar jurk naar beneden, haar borsten open en naakt. Ogen die haar zien, zonder dat ze zelf kan zien. Een wereld van geur, smaak en tast maken de beelden, vormen de geluiden in haar hoofd. Haar benen die voorzichtig verder uit elkaar getrokken worden, handen die tasten. Twee vingers, drie. Ze rekken haar uit. Schrijnend scherp. Ritmische draaibewegingen rond haar gevoelige knopje, schokjes in haar onderbuik. Heviger schokkend als ze tanden in haar nek voelt, een vochtig spoor richting haar borsten. Nog meer roering in haar binnenste als warme lippen zich rond haar tepels sluiten. Een orgasme dat kort en heftig door haar heen trekt. Precies op tijd. De auto komt tot stilstand, net als de handen. De warmte verdwijnt. Een koele bries over haar huid. Vingers rond haar pols, ze schuift erachter aan. Haar naakte huid blijft even plakken op de bekleding onder haar. Zuigend komt ze los.
Ze wordt uitgekleed door snelle en sturende handen. Ze tilt haar voeten één voor één op als er tegenaan getikt wordt. Naakt en blootsvoets verder. Ze snuift de lucht diep op. Gedroogd gras, muf zand… een scherpe geur die plotseling in haar neus waait. Iemand steekt een sigaret op. Hitte die ze even kort langs haar huid voelt. Handen die haar zacht vooruit duwen. Scherpe steentjes onder haar voeten, zacht gras en dan schurend zand. Om haar heen een drukkende lucht en muffe geur, achter haar een snelle windvlaag. Dan niets meer. Een deur die gesloten wordt. Ze wordt meegetrokken, zand tussen haar tenen. Een hand die even het haar uit haar gezicht strijkt. Ruw materiaal rond haar polsen. Haar armen op haar rug, borsten vooruit, knieën in het zand. Haar hartslag die ze nu in haar keel voelt, snel en onregelmatig. Ze weet wat er gaat gebeuren. Onbekende kleuren in haar wereld, haar nieuwe wereld. Als de tijd daar is, een wereld zonder Matthias.

De onverwachte duw laat haar naar voren vallen, haar buik en borsten op de geurige ondergrond, prikkend in haar huid. Jeuk aan haar neus door het stof dat ze inademt. Dor en schraal, beelden in haar hoofd. Balen stro, opgestapeld langs de kant van de weg. Grote rollen in het weiland. Zomers uit haar jeugd.
De handen worden hardhandiger. Trekken haar benen ver uit elkaar. Spieren die brandend protesteren. Knedende strelingen over haar billen tot haar huid gloeit, tot het lijkt of haar vocht langzaam naar buiten druppelt. Vingers die onbeheerst in haar binnenste op verkenning gaan, net zo snel weer verdwijnen. Zwaardere druk tegen haar lipjes, hoe ze vanzelf opengaan en toegang geven tot haar soppige warmte. Hij is kleiner dan Matthias, dikker. Stuwende bewegingen tegen haar billen. Scherp punten van het stro die dieper in haar huid prikken. Haar hoofd wordt onverwacht omhooggetrokken, vingers die haar haren omstrengelen. Een schrale geur, haar mond automatisch open als ze de zijdige zachtheid tegen haar lippen voelt. De bitterzoute smaak op haar tong, tegen haar gehemelte, tot ver achter in haar keel. Verder dan Matthias weet te komen. Het stoten achter haar dat in een verbeten cadans doorgaat en haar elke keer verder over de paal in haar mond duwt. Vingers die haar andere gaatje zoeken, haar ook daar openen. Waar Matthias nog nooit is geweest. Pijnlijke kloppingen als ze voelt dat ze opgerekt wordt, als vingers daar naar binnen glijden. Vlinderende bewegingen tegen de langzame halen in haar kut. Ze voelt kwijl langs haar kin lopen als de man voor haar zich tegen haar gezicht duwt. Haartjes tegen haar wangen en neus, lucht die uit haar longen verdwijnt, te lang verdwijnt. Hoe ze spartelt om een nieuwe ademteug. Wild wordt haar hoofd omhoog getrokken, hij verdwijnt uit haar keel. Tanden in haar borsten, haar tepels. Fel brandend. Afdrukken waarvan ze weet dat ze zichtbaar zullen zijn. Weten dat ze Matthias zal moeten weren de komende dagen. Wat ze niet te lang kan doen. Ze moet hem toelaten, nog één keer toelaten.
Harde stoten rammen de tanden dieper in haar vlees, haar heupen in het stro. Ritme dat verandert, nog sneller, tot het even helemaal stilvalt en ze voelt hoe hij in haar leegloopt en haar nog natter maakt. Slijmerig nat.
Meteen is hij uit haar, worden de rollen omgedraaid. Die ander, met één felle stoot in het vocht dat zijn voorganger achterliet. Een slap, kleverige lid tegen haar gezicht, haar tong die hem aflikt terwijl ze naar adem snakt als ze tot diep in haar buik geraakt wordt. Nieuwe vingers die haar andere gaatje ook verkennen.
Ze zuigt en likt, slikt het kleffe, zoute vocht door en kreunt, hijgt. Trillingen die terugkaatsen tegen het warme vlees in haar mond. Haar tong voelt dat hij langzaam weer groeit, weer dik wordt. Het andere lichaam dat heet bovenop haar gaat liggen, haar armen pijnlijk in haar rug. Wilde bewegingen en een hitsige warmte in haar oor.
Bijna alsof het is afgesproken, verdwijnt al het vlees uit haar openingen. Handen tillen haar op en zetten haar schrijlings over wat ze nu de grote man noemt. Nog dieper in haar buik, pijnlijk diep. Vingers die haar borsten fijnknijpen. Pijn op pijn. Hij trekt haar over zich heen, haar buik op die van hem en beweegt langzaam in haar. Ze voelt zijn ademhaling langs haar gezicht. Uit als hij naar binnen stoot. In als hij bijna helemaal uit haar glijdt. Zijn handen trekken haar billen uit elkaar, de ander die ze achter zich weet. Hoe ze weet dat hij kijkt naar de stijve lul die in haar dampende kut glijdt. De top van de dikkere pik tegen haar strakke gaatje. Hoe ze nu toch even wil protesteren. Even de woorden van de chat vergeet.
‘Alles… zonder vragen…’
Ze schreeuwt als ze daar schokkend verder wordt opgerekt. Te scherp, te dik, te hard. Vingers die stevig aan haar tepels trekken. Een hand die zich rond haar mond sluit. Bewegingen in en uit, zodat ze geen moment ongevuld is. Twee mannen die het ritme delen en van elkaar over nemen. Beurse spieren, beurs vlees. Vlees dat vanaf nu niet meer alleen voor Matthias is. Hoe zijn gezicht uit elkaar spat als ze haar tweede orgasme beleeft. Hoe de twee mannen zonder gezicht zich in haar legen. Geil, verboden genot. Het begin van een nieuwe wereld.

Matthias kijkt verbaast als ze thuiskomt en vraagt waar ze is geweest, waarom ze zo laat is. Ze laat de volle tassen zien. Winkelen. Ze was winkelen. Ze kwam bekenden tegen, een bijzondere ontmoeting. Het was gezellig. Ze vergat de tijd. Hij vraagt niet verder en merkt niet dat haar geur veranderd is. De geur van andere mannen, op haar huid, in haar vlees. Onder de douche inspecteert ze zichzelf, haar openingen. Rood en schraal. Tandafdrukken op haar borsten, in haar armen. Ze spoelt alles van zich af zodat het enkel nog een herinnering wordt. Een zoet smakende herinnering.

Zijn  trots en blijdschap om de komst van zijn zoon, veranderde niets aan zijn escapades, zijn uithuizigheid. De vreemde geuren bleven om hem hen hangen. Ze confronteerde hem niet meer, liet hem een kamer inrichten. Stoere kleuren, donker hout. Niets is te gek voor zijn zoon. Ondertussen maakte ze haar eigen plannen. Een eigen appartement, een kleine kamer met zachte kleuren. Een plek voor haar en haar zoon.
Nu de verbijstering en het ongeloof op zijn gezicht. De droom die uit elkaar spat.
Het warme bundeltje in haar armen. Een bos vochtig kroeshaar. Het zachte huidje in contrast met haar eigen, blanke huid en de bleke huid van Matthias.
Een kindje in de kleur van gesmolten melkchocolade. Warm en zacht. Van haar. Haar zoon.
Ze kan de woorden van Matthias niet horen, maar de woede op zijn gezicht vertaalt het voor haar.
Hoe. Wanneer. Waarom. Wie.
Ze weet niet wie. Herinneringen zonder beelden, alleen maar voelen, ruiken. Haar fantasieën. Twee mannen, lavend aan haar vlees, haar genot, haar geil. Geil dat ze alleen maar deelde met Matthias, dat ze wilde delen met meer en waar ze naar op zoek ging. Mannen van wie ze niets wilde weten, helemaal niets. Alleen maar of ze blank waren, of niet. Waren ze blank, dan vielen ze af. Donkere mannen, zodat Matthias zou weten dat ze hem had terugbetaald. De zoon waar hij naar uitkeek. Niet zijn zoon.
Ze knikt als een verpleegster het bundeltje van haar wil overnemen. Haar handen gebaren. Gebaren die door Matthias worden gelezen en hem terugbrengen naar de enige avond dat hij niet wist waar ze was. Hoe ze het hem betaald wilde zetten. Het is haar revanche, haar wraak op de geur van  al die andere vrouwen.
Woorden die door zijn mond worden gevormd.
‘Je was winkelen… shoppen… een bijzondere ontmoeting, zei je…’
Verslagenheid op zijn gezicht als ze de woorden leest. Ze knikt, vormt de woorden met haar handen.

‘Ik was ook shoppen… babyshoppen.’
——————————————————————————————————————–
Dit verhaal schreef ik voor de Thewa uitdaging van Augustus van EWA-Nederland. Deze uitdaging is: ‘Een dagje shoppen.’

 

 

3 reacties

  1. Antoinette

    Wat een heerlijk, meeslepend verhaal! Ik heb ademloos zitten lezen!

  2. Thislexy

    Hoi Sandra,

    Ik hou wel van verhalen met een twist, dit schrijfsel is in dat opzicht wel een topper. Het is ook een out-of-the-box verhaal, ook daar houd ik wel van.

    Vraagje: waarom deze zin in de verleden tijd? “Een deur die gesloten werd.”

    Groeten,
    Lex.

    • Sandra

      leuk dat je het verhaal kunt waarderen Lex, en waarom die zin in de verleden tijd? Het leek te kloppen, maar nu zie ik zelf dat het best gek staat, dus veranderd 🙂

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

© 2024 Vlammende verzinsels

Thema gemaakt door Anders NorenBoven ↑

error: Inhoud is beschermd!