De kroeg is schemerig en de inrichting oubollig, net als veel van zijn gasten. Ik kijk Ollie vragend aan. Ze knikt, loopt door naar de toog en hijst zich op een barkruk. Ik kijk naar haar kont. Die is groot, rond en omhuld door een strak, glanzend stofje. Ze zet haar voeten op de sport van de kruk en begint met haar linkerbeen te wiebelen terwijl ze om zich heen kijkt. Het is een tic. Zodra ze ergens gaat zitten, maakt niet uit waar, wiebelt er iets aan haar. Een teen, een voet, een heel been. Bijna altijd haar linker. Ze noemt mij haar vriendin. Ik begrijp die titel niet zo goed, nooit gedaan ook. Vrouwen onder elkaar. Alles delen, elkaar midden in de nacht bellen voor lief en leed en dan uren aan de telefoon. Samen winkelen, naar het toilet, door dik en dun. Ollie is mijn kroegmaatje. Ik hoef geen diepere band. Die ene keer dat ze me midden in de nacht huilend wakker belde omdat ze dacht dat haar man, Bart, vreemdging, was ik verbijsterd en meteen chagrijnig. Mijn nachtrust is me heilig. De volgende dag liet ik haar weten dat, tenzij er iemand op sterven ligt of dood is, ik ’s nachts niet gestoord wens te worden. Ze heeft ook andere vriendinnen. Ze heeft me nooit meer wakker gebeld. Ook niet toen bleek dat Bart inderdaad buiten de pot piste. Nu belt ze me als de kinderen bij hun vader zijn en ze de muren op zich af ziet komen.

Deze kroeg is nieuw. Ze had behoefte aan verandering. Andere, nieuwe gezichten. Ik begrijp dat wel. In haar stamkroeg wordt de spoeling dun en ook steeds jonger. Verandering van omgeving kan heel verfrissend zijn, ook als die omgeving een beetje oubollig is.

Ik ga naast haar zitten en steek mijn hand op om de barman onze kant op te wenken. Ollie fluistert giechelend. ‘Hij is best lekker.’
Zodra hij bij ons komt schiet ze een spervuur van vragen op hem af. Hoe hij heet, of hij hier al lang werkt, wat hij nog meer doet. Binnen tien minuten weten we onder andere zijn naam; Hilbert, zijn leeftijd; drieëndertig en zijn relatiestatus.

‘Single en voorlopig van plan dat te blijven.’

Hij glimlacht breed en vraagt of we ook nog iets willen drinken. Ik bestel twee biertjes, Ollie’s wangen worden lichtroze en ze kakelt door.

‘Ja, dat snap ik. Ik was ook jaren getrouwd. Met de verkeerde, maar daar kwam ik tien jaar en drie kinderen later pas achter. Nu wacht ik geduldig op de echte Mr. Right en ondertussen probeer ik zoveel mogelijk plezier te maken.’

Hilbert knikt en loopt naar de andere kant van de bar om een bestelling op te nemen. Ollie drinkt haar biertje leeg en zet het glas net iets te hard terug op de bar. Met een hoog stemmetje lokt ze hem weer onze kant op.

‘Oh ober, mogen wij nog wat bestellen?’ Ze buigt naar me toe. ‘Hij is echt lekker.’

Echt lekker vind ik veel gezegd, maar hij mag er wezen, daar moet ik haar gelijk in geven. Zijn haar is aan de lange kant en hij heeft een ondeugende grijns. Bij de hals van zijn shirt krult het veelbelovend en zijn postuur biedt, zeg maar, voldoende houvast. Ik zie mogelijkheden. Andere mogelijkheden dan Ollie ziet, maar evengoed mogelijkheden.

Ze bestelt nog twee biertjes en begint weer te kletsen. Ze vraagt hem waar hij vandaan komt, hoe lang hij al single is, naar zijn favoriete muziek. Wanneer hij andere klanten helpt richt ze het woord tot mij en ik doe alsof ik luister naar haar fantasieën waarin inmiddels een grote rol voor Hilbert is weggelegd. Ondertussen neem ik kleine slokjes van mijn bier.

‘Hij is vast heel anders. Dat kun je zien wist je dat? Nu weet ik dat. Bart beweegt als een hork, maar Hilbert? Zie je hoe soepel hij voorover buigt? Hij kan vast goed dansen. Bart kan niet dansen. En heb je zijn vingers gezien? En zijn ogen, hoe hij kijkt? Zag je hoe hij keek? Ik durf te wedden dat hij weet hoe hij het een vrouw naar haar zin moet maken.’ Ze giechelt. ‘Ik durf te wedden dat hij met plezier zijn hoofd tussen mijn benen …’

‘Nog iets te drinken dames?’

Hilbert pakt onze glazen en haalt ze over de spoelborstels. De kleur op Ollie’s wangen wordt dieper en ze knikt. ‘Neem zelf ook wat.’

Ze leunt een beetje over de bar en volgt zijn bewegingen. Ik doe hetzelfde. Zijn armen zijn mollig, maar niet zo mollig dat de spieren eronder zijn verdwenen. Ik hou van mannen met vlees op hun botten, sterke armen, een klein buikje met zacht haar. Dat wordt zo lekker zweterig.

Met grote slokken drinkt Ollie de helft van haar glas leeg. Ze drinkt te snel en dat is te zien aan haar ogen. Ze begint een beetje lodderig in het rond te kijken.

‘Hij is veruit de lekkerste vent in deze kroeg. Wat vind jij? Zal ik hem mijn nummer geven?’
‘Vraag hem gewoon of hij wil neuken.’
Ze geeft me een duw, net iets te hard waardoor ik een voet op de grond moet zetten om recht op mijn kruk te blijven zitten. Ollie klokt de rest van haar bier achterover.
‘Je weet best dat ik dat niet durf.’

Ze kijkt naar haar wiebelende voet. Ik bestel nog een rondje. Ze durft het niet, maar ze zou het wel willen durven. Ze praat over Mr. Right. Een nieuwe man om haar leven mee te delen, maar stiekem is ze nieuwsgierig naar casual seks. Gewoon een lekkere vent om plezier mee te maken. No strings attached.

Zonder iets te zeggen tapt Hilbert onze glazen weer vol. Goudgeel en schuimend zet hij de biertjes voor ons neer. Ik kijk hem aan, duw mijn vinger in de schuimkraag en steek hem vervolgens in mijn mond. Zijn ogen lichten een beetje op. Ollie geeft me weer een duw.

‘Nou ja zeg, dat doe je toch niet!’

Ik kijk haar aan. ‘Waarom niet?’
‘Gewoon, dat doe je niet.’
‘Wie zegt dat?’

Langzaam herhaal ik de handeling en zuig op mijn vinger. Hilbert grijnst. ‘Ik vind het wel sexy.’
Ik knik naar Ollie. ‘Waarom moet ik dat niet doen?’
Ze haalt haar schouders op en wacht tot Hilbert wegloopt.
‘Het is uitdagend, nu denkt hij misschien wel dat je ergens voor in bent.’
‘Misschien ben ik dat ook wel.’

Ik lach om haar gezicht. ‘Doe niet zo duf Ollie. Je doet alsof je zo schattig en onschuldig bent, maar na een paar biertjes komt heel voorzichtig je ondeugende kant naar boven en daar is helemaal niets mis mee. Tijd om de rebel in jezelf los te laten.’
Ze steunt met haar hoofd in haar hand. ‘Ik zou niet weten hoe.’

Aan de andere kant van de toog draait Hilbert zich om en weer steek ik mijn vinger in de schuimkraag van mijn bier. Mijn vinger glijdt tussen mijn lippen en hij komt weer naar ons toe. ‘Zie je, ik heb zijn aandacht, meer is er niet nodig.’

Op zijn gemak leunt hij tegen de toog. ‘Zijn jullie allebei single?’
Ik neem een slok en lik een tipje schuim van lippen. ‘Maakt dat iets uit? Ben je alleen vanavond?’
Hilbert schudt zijn hoofd. ‘Mijn collega zit achter, iets met de administratie, hoezo?’
Ik ga staan en pak mijn biertje. ‘Misschien ben je toe aan een korte pauze. Ik heb in ieder geval behoefte aan wat frisse lucht. Ga je mee Ollie.’
Ze schudt haar hoofd. ‘Waarom, ik zit hier prima.’
Met een knipoog pak ik haar hand. ‘Tijd voor actie. We gaan naar buiten.’

Ze volgt me een beetje mopperend, maar als Hilbert ons naroept dat hij ook komt begint ze nerveus te fluisteren. ‘En dan? Wat ben je van plan?’
Ik lach. ‘Wat ben jij van plan. Wat zou jij willen doen?’
‘Weet ik dat. Jij wil naar buiten?
‘Dan zien we wel wat er gebeurt.’

Het terras van de kroeg is leeg, maar ligt pal aan een doorgaande weg. Ik schud mijn hoofd. ’Niet hier, ondeugend is prima, maar losgeslagen weer een ander verhaal.’
‘Wat bedoel je, en Hilbert dan?’
Zachtjes trek ik haar het steegje naast de kroeg in. Er staan kratten met lege flessen en twee fusten bier. ‘Dit is prima. Nu ophouden met zeuren.’
Ik duw haar voorzichtig tegen de muur en strijk het haar uit haar gezicht. ‘Niet schrikken, gewoon meespelen.’
Haar verraste kreet smoort in mijn mond als ik mijn lippen op die van haar duw. Voetstappen komen onze kant op. ‘Waarom staan jullie hier? Op het terras kunnen we zitten, ik heb jullie drankjes … Oh, ik zie dat ik stoor.’
Ollie duwt me verward van zich af. Ik kijk Hilbert aan. ‘Nee hoor, je stoort niet, kom erbij.’

Ik pak de biertjes van hem aan. ‘Ze is geil, ze heeft zin en vraagt zich de hele avond al af of jij weet hoe je je tong moet gebruiken.’
Hij lacht, ik zet de biertjes op een van de fusten en strijk met mijn mond langs Ollie’s wang. ‘Laat je gaan.’

Hilbert heeft geen instructies nodig. Hij zakt voor Ollie door zijn knieën en schuift haar rok omhoog. Als zijn vingers haar slipje raken, slaakt ze een klein kreetje, maar ze houdt hem niet tegen. Zonder aarzelen duwt Hilbert zijn hoofd tussen haar benen. Ik kijk Ollie aan. Ze zucht. Haar ogen worden even groter en gaan dan dicht. Ze leunt met haar hoofd tegen de muur. Haar ademhaling gaat sneller en wat aarzelend legt ze haar handen op zijn hoofd. Hilbert legt die van hem op haar billen en trekt haar steviger tegen zijn gezicht. Met een glimlach luister ik naar haar hese gekreun. Tussen mijn benen begint het te tintelen en ik loop weer terug naar binnen. Achter de bar staat een vrouw met lange, donkere krullen. Ze kijkt me vragend aan.
‘En?’
Ik ga zitten. Ze tapt twee biertjes en ik kijk hoe kleine bellen in het glas omhoog bubbelen. Ze zet één glas voor me neer en steekt het andere naar me op. ‘Salut.’
Ik duw mijn vinger in de schuimkraag.

‘Ik denk dat Ollie vanavond eindelijk kennis heeft gemaakt met haar innerlijke duiveltje.’